قضیه از جایی شروع شد كه داداش همدم خانوم كه تازه دبیرستان رو تموم كرده همه اش با من كل مینداخت كه تو نمیتونی تو هیچ كدوم از بازیهای xbox منو شكست بدی ، البته من هم هیچ ادعایی تو اینجور بازیها نداشتم هربار هم میخواستم باهاش بازی كنم خودش انواع اقسام رمزها رو اجرا میكرد و نمیذاشت به من فرصت برسه كه بخوام كمی عرض اندام كنم ، بعدش هم اصلا هیچی از بازی بهم یاد نمیداد و انتظار داشت مثلا بتونم دربرابرش كمی مقاومت كنم . آخر سر كار رو به جایی رسون كه گفتم ببین من بچه دهه 60 ام ، از xbox و پلی استیشن و اینجور چیزا سردرنمیارم . ما دهه 60 ی ها منچ و فكر و بكر و . بلدیم و اگه راست میگی تو منچ منو شكست بده ..
شنیدید میگن لعنت بر دهانی كه بد موقع باز شود ، اگه نشنیدید الان یه نمونه اش رو میبینید . تا اون حرفو زدم داداش همدم خانوم زود به باباش گفت : بابا ؟ آقا مهدی میگه من منچ بلدم !!! باباش هم یه برقی تو چشماش افتاد و گفت :چی ! منچ ! پسر بازی منچمون كجاست ؟
همونجا فهمیدم اوضاع از چه قراره ولی خب خوشحال بودم كه مطمئنا دیگه منچ خونشون پیدا نمیشه ، ولی زهی خیال باطل . داداش همدم خانوم فرتی پرید بیرون و یه ساعت نشده با یه منچ نو برگشت و بلافاصله پدرش منو به بازی ( شما بخونید مبارزه ) منچ دعوت كرد .
بار اول بازی رو باختم ولی قافیه رو نباختم . گفتم : خب این بازی بیشترش از رو شانسه ، اینو كه گفتم پدرش سریع برگشت گفت : شانس !! باشه یه بار دیگه بازی میكنیم . چهار بار دیگه پشت سر هم بازی كردیم و هر چهر بارش رو هم باختم ، بار پنجم خود همدم خانوم و مامانش هم وارد گود شدند و چهار نفری بازی كردیم . خب اینبار كمی خیالم آسوده بود چون میدونستم همدم خانوم و مامنش دیگه مهره های منو نمیزنند ولی . چشمتون روز بد نبینه ، یعنی فرصت نمیدادند من وارد بازی بشم ، همین كه یه 6 میاوردم و میومدم داخل بازی سه نفره بهم حمله میكردند و مهره های منو میزدند ، آخر سر هم بدون اینكه حتی یكدونه مهره من داخل باشه بازی رو باختم .
بعدن فهمیدم كه بابای همدم خانوم ید طولانی تو این بازی داره و منم دقیقا دست گذاشتم جای حساسشون .
پ ن : برخلاف تصورم تو بازی منچ شانس خیلی هم نقش پررنگی نداره و بیشتر باید از رو فكر بری جلو .
بازی ,، ,كه ,رو ,منچ ,هم ,همدم خانوم ,دهه 60 ,داداش همدم ,از رو ,باز شود
درباره این سایت